Nieuws Hamont-Achel
Een historische kerststal van de ursulinen
Zondag 21/12 De Geschiedkundige Kring Hamont-Achel bewaart een bijzonder waardevolle beeldengroep: de kerststal die de zusters Ursulinen van Hamont meer dan honderd jaar lang tijdens de kerstperiode opstelden.
De kerststal bestaat uit een klassieke en sfeervolle compositie rond het Kind Jezus, met Maria en Jozef, twee ossen, twee herders en twee schapen. De drie koningen kregen traditioneel pas een plaats op de achtergrond en bleven daar tot Driekoningen, op 6 januari.
De beelden zijn vervaardigd uit stevig plaasterwerk en beschilderd volgens de smaak en stijl van het einde van de 19de eeuw.
Het kunstwerk werd geleverd door het gerenommeerde G&H Parentari Frères uit Vorst. Gabriël Parentari, een veelzijdig beeldhouwer, was mede verantwoordelijk voor dit atelier. Van zijn hand kennen we onder meer ook de zeer verspreide en herkenbare bustes van het Heilig Hart. De van oorsprong Italiaanse familie Parentari vestigde zich in 1865 in België en groeide uit tot één van de meest productieve producenten van kerkelijke beelden en ornamenten.
Wie deze bijzondere kerststal uit circa 1900 van dichtbij wil bewonderen, kan dat op 23 december in het Documentatiecentrum Dr. Bussels in Hamont-Achel.
(Luk Van De Sijpe - foto Leo Kuppens)
De Napoleonsmolen straalt in Kerstsfeer
Zondag 21/12 De Napoleonsmolen in Hamont werd feestelijk aangekleed met een kerstster in het gevlucht. Het eeuwenoude monument, dat al generaties lang een baken is voor de gemeenschap, schittert nu extra in de donkere winterdagen. Met dit symbolische gebaar luiden de molenaars de eindejaarsperiode in. Na een jaar van inzet en zorg voor de molen nemen zij een welverdiende vakantie om de feestdagen in warmte en rust door te brengen. (Wouter Winters - foto Theo Renckens)
Henri L'Allemand in de Achelse Kluis (2)
Zondag 21/12 Wat in deze omgeving opvalt en confronteert? De werkende geestelijken. Ze ploeteren, haasten zich voort, duiken van overal op, werken ijverig, maar buiten het kabaal van de machines hoor je in deze werkhuizen geen woord, geen kreet, geen gezang. Geen woord wordt gewisseld. Volgens de kloosterregel moet hier worden gezwegen. Ieder kent zijn taak. Commando’s worden met gebaren gegeven. In een hoek zit een monnik zijn rozenkrans te bidden. Hij kijkt me niet eens aan. De orde-regel verbiedt hem een sterveling als ik aan te kijken. Een rilling overvalt me bij dit tafereel. Naarmate mijn bezoek vordert, wordt dat gevoel enkel maar erger.
Daar heb je de drukkerij, de goed ingerichte boekbinderij, de weefgetouwen, wat verder de smidse en de zadelmakerij. Alle industrietakken vind je tussen deze muren terug. Ook dit klooster leeft zelfvoorzienend. Wat te veel is, wordt geëxporteerd. Hier wordt elke taak door monniken gedaan: bij de letterbakken in de zetterij, bij de drukpersen, bij alle ambachtelijke werkzaamheden, bij het aambeeld in de smidse – overal monniken. Ook op de velden, die zich uitstrekken zover het oog reikt, staan ze verspreid te werken. Overal slechts werk, nergens ook maar één woord.
Vraag je iets aan zo’n werkende monnik? Hij zal zich van je wegkeren, stom blijven, gehoorzamend aan de regel. Slechts als een familielid hem bezoekt, mag hij, na toestemming van de abt, spreken. Dat contrast tussen die grote lichamelijke activiteit en die ijskoude stilte obsedeert me uiteindelijk. Die stilzwijgende automaten beginnen me zelfs te irriteren. Geef me dan maar de indrukken die ik bij de dodelijke fabriek van Overpelt opdeed.
Dit lange zwijgzame leven moet de monniken voorbereiden op de stilte des doods. Hun kerkhof, aanvankelijk op Belgisch grondgebied, is nu naar de Hollandse kant van de grens verlegd. Op die manier willen de monniken aan de wet van minister van Justitie Bara ontkomen. Die schrijft voor dat gelovigen en vrijdenkers naast elkaar moeten worden begraven. Dan begraven de monniken hun doden liever nog in vreemde aarde. Hun graf delven ze zelf. En die gerichtheid op de dood laat hen, raar genoeg, oud worden. Op hun kerkhof, met allemaal eenvormige graven en inscripties, vind je nauwelijks dertigjarigen, iets meer zeventigjarigen, maar vooral tachtigjarigen.
Bereiken ze die hoge leeftijd door hun eenvormige en regelmatige levensstijl of door hun plantaardig bestaan? Hun voeding bestaat uit eieren, ‘commijnekaas’, melk, zwart brood met honing en water. Nooit boter, nooit bier. Eén keer per jaar mogen ze vlees eten. Hun maaltijden verorberen ze zonder de ogen op te slaan, terwijl een pater op een hoog gestoelte bijbelfragmenten voorleest.
Jef Vanbussel
Foto hierboven: Karin van Berkel, Eindhovens Dagblad – de Kapittelzaal in 2018
Foto beneden: Heemkunde De Goede Stede Hamont-Achel – een met de hele communiteit meer dan goed gevulde Kapittelzaal
Bron tekst: Henri Lallemand, ‘En Campine, excursion d’un cycliste à travers le Limbourg belge’
Vertaling: Jef Vanbussel
In deze reeks verschenen eerder:
Pastoor Roel bracht Vredeslicht naar 't stadhuis
Zondag 21/12 Het Vredeslicht hield halt in Hamont-Achel. Pastoor Roel bracht het symbolische licht naar het stadhuis, als teken van vrede, hoop en verbondenheid in onze gemeenschap.
Het Vredeslicht wordt al sinds 1986 aan het begin van de advent in Bethlehem door een kind aangestoken. Van daaruit reist het licht de wereld rond, gedragen door vrijwilligers en organisaties, met een eenvoudige maar krachtige boodschap: zorg dragen voor elkaar en blijven geloven in vrede.
Ook in Hamont-Achel wilde men dat warme signaal niet laten voorbijgaan. Met het Vredeslicht krijgen inwoners een moment van bezinning en aandacht voor verbondenheid, zeker in deze donkere winterdagen. Het licht herinnert ons eraan dat vrede begint bij kleine gebaren, dicht bij huis. (Stad Hamont-Achel)
Tectum Achel wint weer van Greenyard Maaseik
Zaterdag 20/12 In een bomvolle sporthal De Koekoek stond vanavond opnieuw een echte topper op het programma tussen Tectum Achel en Greenyard Maaseik. De thuisploeg begon scherp en trok de eerste set verdiend naar zich toe met 25-19. Maaseik reageerde meteen en zette de bordjes gelijk na een overtuigende tweede set (13-25).
Daarna schakelde Tectum Achel echter een versnelling hoger. Met sterk en stabiel volleybal won het zowel de derde set (25-17) als de vierde set (25-21). Zo boekten de Achelse volleyballers een knappe 3-1-zege en bleef Greenyard Maaseik voor de vierde wedstrijd op rij met lege handen achter tegen Tectum Achel.
Creatieve kerstverlichting
Zaterdag 20/12 De komende weken worden we weer overal getrakteerd op kerstdecoraties. Niks mis mee, zo stelt fotograaf Gerard Coenen, integendeel: licht brengt sfeer in de donkere dagen. Maar af en toe springt er eentje echt in het oog. Gerard bracht zijn voorgevelverlichting op een heel speciale manier in beeld. Maar de foto doet wat een foto moet doen: je dwingen om te kijken wat je ziet. We kunnen alleen maar beamen wat de fotograaf besluit: Kerstsfeer mag dan traditioneel zijn, een vleugje creativiteit maakt het alleen maar mooier.