Nieuws Hechtel-Eksel

Onder de mantel van het duister is een duister, soms zwartgallig verhaal waarin vijf pubers voor wie een avondje uit een dramatische wending neemt. Gaandeweg leert de lezer hen beter kennen: wie ze zijn, waarom ze doen wat ze doen en welke gevolgen dat voor hen heeft. Maar niets is zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt. 

Zware, maatschappelijk relevante en actuele thema’s zoals alcoholmisbruik, intrafamiliaal geweld, seksueel misbruik en luxe-escorte krijgen een plaats in het verhaal. De kracht van het boek zit in de wisselende perspectieven van de vijf hoofdpersonages. Door de tijdsprongen tussen heden, verleden en alles daartussenin heeft het verhaal een sterke spanningsopbouw en extra diepgang. En op het einde vallen alle puzzelstukjes toch mooi in elkaar. 

Hoewel Dries in zijn verhalen zware thema’s aansnijdt, is hij in het dagelijks leven een optimistisch en toegankelijk mens. Met veel enthousiasme vertelt Dries me het verhaal en de plot. Terecht is hij trots op het boek, dat hij opdroeg aan zijn dochtertjes. Op de vraag of hij put uit persoonlijke ervaringen, reageert hij met een glimlach: "Misschien dat het post-katergevoel van één van de personages wel autobiografisch is, maar dat is zowat het ergste dat mij in mijn jeugd is overkomen”. Met humor relativeert hij de zwaarte van zijn verhaal en benadrukt hij dat de duisternis puur fictie is. 

De roman valt onder de noemer Young Adult, maar door expliciete inhoud en zware thema’s draagt het boek het label 16+. Dries vroeg zich af of zo’n boek wel een groot publiek zou kunnen bereiken. Toch sterkt het succes van auteurs als Dirk Bracke en, meer recent, Lize Spit hem in de overtuiging dat er wel degelijk interesse is voor dit soort verhalen.De enthousiaste feedback van proeflezers, waaronder de twintigjarige dochter van een collega, een echte boekenwurm, bevestigde zijn overtuiging. Er wordt op dit moment nog met de uitgever gekeken of het label “Young Adult” niet te beperkend is, omdat het zeker ook een ouder publiek kan aanspreken. 

Na gesprekken met traditionele uitgevers koos Dries voor BoekScout en hun print-on-demand-model. Voordeel: minimale risico’s, want elk exemplaar pas gedrukt na bestelling. Nadeel: beperkte fysieke beschikbaarheid in reguliere boekhandels. Dries streeft ernaar het boek lokaal toch in de winkels te krijgen. Over zijn ervaring met BoekScout is hij erg positief: zijn inbreng werd serieus genomen en hij mocht zelf de cover bewerken op basis van een stockfoto. Ook zaken als formaat en extra’s zoals een dankwoord waren bespreekbaar. Voor een beginnend auteur dus zeker een aanrader. 

Specificaties 

• Paperback, 216 pagina's / ISBN: 978-94-65-28716-4 / Prijs: €22,50 

• Pre-order via BoekScout: https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789465287164 

• Vanaf 20 juni verkrijgbaar in boekhandels en online (o.a. bol.com)

Als inwoner van Hechtel-Eksel kan je stemmen waar er een nieuwe zitbank komt. ‘Met dit project zetten we de eerste stap in de digitale participatie’, licht schepen van Participatie Kelly Leenaerts toe. ‘Een mooi, inclusief project: zitbankjes zijn voor iedere inwoners van belang en Hechtel-Eksel is de ideale gemeente waar je je kan neerzetten om te rusten en te genieten van onze mooie groene omgeving. Laat van je horen en doe mee via www.hechtel-eksel.be/meedoeninhetgroen.’

Vandaag combineerde ze haar kunstenaarsstatuut met een deeltijdse lesopdracht in een muziekschool in Mortsel. Zelf woont ze in Molenbeek, wat ze omschrijft als “druk en lawaaierig, maar ook multicultureel en inspirerend. Als ik hier bij mijn ouders ben ik Eksel, zie of lees ik wat er speelt op het nieuws. In Brussel voel ik dat op straat.” 

Muzikaal zocht en zoekt Elis Floreen haar eigen geluid. Hoewel ze drie jaar jazz studeerde, liet ze die stijl grotendeels los. “Jazz is de ‘foundation’, daar kan je de grondslagen van de moderne muziek in terugvinden. Maar ik experimenteer graag met mijn eigen sound. Het gaat voor mij niet over in hokjes passen.” Recensenten gebruikten soms de term ‘sprookjespop’ voor haar muziek – een omschrijving waarmee ze zich in zekere zin kan verzoenen, al is het nooit haar bedoeling geweest om haar muziek als dusdanig te laten catalogiseren. 

Haar eerste muzikale stappen zette ze onder het pseudoniem Audri, maar onder de naam Elis Floreen vond ze haar echte vorm. De naam is een creatieve bewerking van haar tweede en derde voornaam – Elise en Florien – én een eerbetoon aan haar grootmoeders Alice en Florentine. In januari 2024 werd ze finalist in De Nieuwe Lichting van Studio Brussel met haar single Carver. Een dik jaar later volgde Avalanches, haar tweede single maar tegelijk ook de start van een nieuwe muzikale campagne. 

Hoewel ze zelf haar muziek en arrangementen uitwerkt in haar slaapkamer, vond ze voor de opnames steun bij producers Pieter-Jan Maertens en Jo Francken, met wie ze samen de studio introk. Dit duo is bekend van hun werk voor Tamino. Elis trad overigens al op in het voorprogramma van Tamino. Haar live-debuut met volledige band staat gepland voor 22 juli op de Gentse Feesten, al blijft ze ook soloconcerten spelen. 

Live spelen bleef echter haar grootste passie. “Muziek uitbrengen is leuk, maar het gebeurt allemaal online. Soms mis ik de tastbaarheid. Pas op het podium voel ik wat mijn muziek écht met mensen doet.” Naast de Gentse Feesten staan er ook optredens op jazzfestivals op de agenda – opvallend, aangezien ze daar eerder haar eigen genre brengt dan pure jazz. “Blijkbaar past het toch in dat plaatje.” “Op het podium voel ik de connectie met het publiek. Dat is voor mij de ultieme beloning van muziek maken.” 

Haar droom? “Internationaal toeren met mijn eigen team en mijn muziek delen met de wereld.” Haar blik richt zich ondertussen op de toekomst. “Mijn grote droom? Internationaal toeren met mijn eigen band. Onderweg zijn, muziek delen, connecties maken met mensen over de grenzen heen. Dat lijkt me het mooiste wat er is.”

Je kan haar songs alvast beluisteren op Spotify en/of Youtube.

Dit is een onaanvaardbare situatie en in het bijzonder voor senioren, minder mobiele inwoners en mensen zonder wagen. Bovendien beschikt Eksel ook al over een beperkt openbaar vervoersaanbod. In Hechtel ligt één cashpunt, terwijl andere nabije gemeenten over 2 of meerdere bankautomaten beschikken: Hamont-Achel (2), Bocholt (2), Houthalen-Helchteren (3), Heusden-Zolder (4), Beringen (3).

Begin april stuurde het gemeentebestuur nog een brief naar Batopin met de vraag om de plannen bij te stellen. Deelgemeente Eksel verdient namelijk de noodzakelijke basisbankdiensten en in het bijzonder een bankautomaat, in lijn met de afspraken met de federale overheid dat er voldoende bankautomaten in het straatbeeld dienen te zijn. De gemeente kan hiervoor voldoende panden aanwijzen die geschikt zouden kunnen zijn voor de plaatsing van een cashpunt. De brief naar Batopin haalde de media en er volgde een overleg met minister van Consumentenbescherming Rob Beenders. 

Maar bij Batopin zelf blijft het muisstil… En wanneer het Argenta filiaal in Eksel sluit kunnen inwoners en bezoekers er al helemaal geen cash meer afhalen. Voor het plaatsen van een geldautomaat is Hechtel-Eksel afhankelijk van Batopin. Wij zullen deze onrechtvaardige situatie blijven aankaarten, want het is vijf voor twaalf.

“Met de opstart van het PIT kunnen we sneller gespecialiseerde zorg bieden waar en wanneer het écht nodig is,” zegt Hans Ramaekers, algemeen directeur van Noorderhart. Het was 'de missing link' die we nu wel kunnen aanbieden. 

De voorbereiding startte al in 2022, maar door de hoge personeelskosten bleef een realisatie toen uit. Een nieuwe oproep van de FOD Volksgezondheid in 2024 gaf het project een tweede adem. Intussen is het PIT officieel erkend en operationeel.

De ambulancier en het voertuig worden geleverd door HVZNL, Noorderhart zorgt voor de verpleegkundige. Het materiaal is gezamenlijk afgestemd. “Wat begon als een ambitieus idee, is vandaag een realiteit waar we trots op mogen zijn,” aldus Michel Hendrikx, hoofdverpleegkundige spoedgevallen Noorderhart.

Michiel gaf ook nog wat historische toelichting. In de jaren '50 van vorige eeuw stelde men vast dat men patiënten niet kon vervoeren. En toen een minister bij een ongeval uit kwam, wist die ook niet wat doen of wie bellen. Dat resulteerde dan in een wet van 1964 rond een systeem van oproepen via een centraal nummer. Dat was toen 900, werd in 1980 dan 100 om nog later 112 te worden. Eerst was dat beperkt tot hulp op de openbare weg, later ook uitgebreid naar hulp aan huis.

De evolutie met de ziekenwagens schetste Michiel ook: in de jaren '50 gebruikte men de wagens van het Amerikaans leger, om later over te schakelen naar Volkswagens. Nadeel: je kon daar niet in rechtstaan. Dat was de reden waarom men rond 1966 overstapte naar Mercedes, die werden toen 'ambulances voor heropleving' genoemd. Maar het grote principe was tot dan toe: de patiënt ophalen en vervoeren naar het ziekenhuis waar die kon geholpen worden. 

Met de komst van de MUG kwam daar verandering in: daarin zat een arts en een verpleegkundige, die ook hulp ter plaatse konden bieden. Maar de MUG is altijd verbonden aan een ziekenhuis!

En dan kwam rond 2007 het PIT in beeld, een paramedisch interventieteam, bemand met een hoger opgeleide verpleegkundige. In 2022 kwamen er dan de eerste gesprekken van Noorderhart met de HVZNL om de mogelijkheden van een PIT in het noorden van Limburg te bekijken. Dat kwam in 2023 in een stroomversnelling tot Volksgezondheid het systeem ook erkende. 

Op het moment dat Michiel zijn betoog begon, stonden er 16 ritten op de teller van de PIT (sinds 2 juni), toen hij het woord doorgaf aan de volgende spreker was er weer een rit bijgekomen. 

Ook zonecommandant Jan Jorissen is tevreden: “Het PIT betekent een echte meerwaarde voor onze zone: sneller inzetbaar dan een MUG, met toch een hoger zorgniveau dan een klassieke ambulance.”

Volgens Bob Nijs, burgemeester van Lommel en voorzitter van de zoneraad, is het PIT een volgende stap in betere zorg voor alle inwoners: “We zetten met dit initiatief in op samenwerking, innovatie en dienstverlening. Dit is geen eindpunt, maar een stevige stap vooruit.” Bob stelde dat we in Noord-Limburg een hele mooie cultuur hebben van samenwerken, en dat ze daarbij ook kunnen rekenen op een team van fantastische experten, waarna hij expliciet Jan en Maarten van de HVZNL benoemde. Jaarlijks zijn er maar liefst 8.000 ritten met de ambulance, zeer belangrijk in een tijd waarin veiligheid en zorg hoog op eenieders agenda staan. De ambulancediensten zoals we die tot nu toe kenden behoorden al tot de besten van Limburg, zo besloot de Lommelse burgemeester, maar met deze nieuwe samenwerking is er nog een extra troef aan toegevoegd.