Nieuws Lommel

Voor die herbestemming wordt gewerkt met een zogenaamd box-in-box-systeem. Centraal in de kerkruimte komt een grote unit met een onthaal, archief, bibliotheekruimte en een vergaderlokaal. Deze centrale constructie telt drie verdiepingen. In de zijbeuken wordt telkens één aparte unit voorzien met kantoorruimtes, werkplekken voor vrijwilligers en bijkomende depotruimte. 

De herbestemming past binnen het bredere kerkenbeleidsplan, dat in 2023 werd goedgekeurd. Dat plan vertrekt vanuit de vaststelling dat het aantal kerkgangers jaar na jaar afneemt en ook het aantal priesters geleidelijk vermindert. Daardoor worden de kosten om bepaalde kerken uitsluitend voor erediensten open te houden steeds moeilijker te verantwoorden. Het beleidsplan voorziet dan ook dat meerdere kerken in aanmerking komen voor een bijkomende of alternatieve invulling. De laatste misviering in de Sint-Jozefskerk vond plaats op 20 december 2024. Volledig verdwijnen doet de liturgische functie echter niet: de kerk van Lommel-Kolonie beschikt over een winterkapel, die ook in de toekomst nog gebruikt kan worden voor erediensten.

Danny begon ooit met kleine teksten op Facebook-communitypagina’s. “In die tijd was dat nog véél levendiger dan nu,” zegt hij. Via Jan Buyens belandde hij bij het columnschrijven, en dat doet hij nog altijd, nu voor De Lommelse Gazet. Het echte startschot voor zijn boekencarrière kwam in 2018 met zijn eerste boek, een roman die hij zelf omschrijft als een soort “outing”: over kantoorleven én over vermoedens die later bevestigd werden.

“Dat eerste boek was eigenlijk een soort outing van mijn autisme,” zegt Danny. Het werk is deels roman, deels bekentenis, en biedt een ongefilterde inkijk in zijn hoofd. Enerzijds beschrijft hij het dagelijkse kantoorleven, met herkenbare types en situaties. “Voor veel lezers had dat iets weg van de televisiereeks Het Eiland,” vertelt hij. “Maar dan volledig vanuit mijn perspectief.”

Parallel loopt het verhaal van zijn thuissituatie en zijn groeiende bewustwording rond autisme. Het boek is bewust chaotisch opgebouwd: losse flarden, cursieve zijsprongen, woordspelingen die soms los lijken te staan van de verhaallijn. “Maar als je het leest, merk je wel hoe ik denk,” zegt hij. “Sommigen vinden dat vermoeiend, anderen zeggen nog altijd dat het mijn beste boek is.”

De impact was groot, zowel persoonlijk als professioneel. Het boek zorgde voor herkenning, maar ook voor foute interpretaties en wrijving op het werk. “Ik was naïef,” blikt hij terug. “Ik wilde gewoon dat verhaal vertellen.”

Rond zijn midden veertig kwam dus autisme expliciet in beeld. “De familiale begeleiding rond de kinderen zette het mee in gang. Al snel zei een experte: 'Ik denk dat papa ook autisme heeft.' Na een uitgebreide testing volgde een officiële diagnose.” Voor Danny was het vooral een verklaring die rust bracht. “Dat was een bevrijding. Een warme deken. Je beseft: ik ben niet alleen. Als volwassene ben je jezelf heel bewust van zo'n diagnose.”

Tegelijk viel die periode samen met moeilijke momenten op het werk. “ Structurele veranderingen die me niet lagen, overspanning, burn-out… waar ligt de lijn? Ik ben altijd blijven schrijven. Dat was mijn reddingslijn.”

Zijn schrijfsels bestaan vaak uit korte verhalen en columns: over kleine observaties, over het leven, soms scherp, soms ontroerend, bijna altijd met taalspel. “Mijn brein is maniakaal op woordspelingen,” lacht hij. “Ik noteer woorden en zinnen in van die goedkope A5-boekjes, op de zetel. En als ik dan in mijn ‘hoekje’ zit, begin ik te typen. Meestal vertrekt alles vanuit één zin… en dan ben ik weg.”

Die ‘hoek’ is belangrijk: een vaste plek waar hij in zijn eigen wereld kan schrijven. “Als ik daar zit, voel ik mij de koning van mijn kamer.”

Om de twee weken schrijft Danny ook een verhaal in het Lommels dialect, fonetisch genoteerd. “Dat is een specialiteit op zich,” zegt hij. “Ë mèskë is een meisje… maar ë méskë is een meisje. En dan heb je nog die doffe e’s en accentjes op andere klinkers.” Hij volgt daarbij grotendeels de aanpak van de overleden Lommelse dialectspecialist Jos Jansen, die eerder al dialectverhalen schreef. “En ik test woorden ook uit. ‘Saluatie’ bijvoorbeeld: in ’t Lommels (salëwasiej) is dat een slag uitdelen. Dat vind ik heerlijk.”

Een roman over een psychopaat… en waarom dat zo zwaar was$$$ Tussen de columns door schreef hij ook fictie. Zijn roman Mandus (over een psychopaat) was een totaal ander genre, maar “wel op mijn manier: humor en woordspelingen, zelfs in zwarte stukken.” Het schrijven was intens. “Ik kon dat niet loslaten. Ik schreef maar door en had vooraf geen vast plan. Het boek werd mijn leven. Halverwege heb ik het echt even opzij gegooid, zo opslorpend was het.”

Waar veel auteurs zuchten bij het woord ‘promotie’, pakt Danny het anders aan. “Zet mij niet voor honderd man, dat lukt mij niet.” Geen klassieke boekvoorstelling dus, wel een heel persoonlijke aanpak via Facebook. “Ik kondig aan dat er een nieuw boek is en vraag wie er eentje wil. Mensen kiezen: ik stuur het op, of ik kom het brengen, altijs gesigneerd. Soms steek ik het in de brievenbus, soms kom ik binnen voor een babbel.”

En die babbels groeien soms uit tot vriendschappen. “De eerste keer staan ze soms met geld aan de deur. Daarna zeggen ze al snel: kom binnen!”

Danny verkoopt per boek enkele honderden exemplaren. Weinig E-books: “Mijn boeken werkten in het verleden vaak met foto’s en gedichten of met opmaak die digitaal minder tot zijn recht komt. Mijn publiek is doorgans ook wat ouder.” Wat telt, is lezen. “Als het in de bib staat en ze lezen het, is dat voor mij even belangrijk. Ik ben verslaafd aan feedback. Dat geeft mij vertrouwen.”

Er is nog een idee dat blijft sluimeren: zijn ‘Ontmoetingen’, lange gesprekken bij mensen thuis, als belevingsportret. “Ik heb er al een vijftiental gedaan. Ooit wil ik daar misschien een boek van maken… en dan deel twee: tien jaar later, om te zien hoe levens veranderen.”

Danny besluit zoals hij schrijft: spontaan, met een glimlach en zonder franjes. “Ik ben wie ik ben. En ik schrijf zoals ik schrijf. Niemand moet het lezen… maar als je het leest, hoop ik dat het voelt alsof je er zelf bij zit.”

Met Speciaal voor jou levert Danny Vandenberk nu een echt leesboek af: een vrolijke, gelaagde verhalenbundel met maar liefst 80 verrassende vertellingen, waarvan het merendeel autobiografisch is. De toon beweegt moeiteloos van intiem en filosofisch naar informatief, luchtig en soms licht absurd. Alles is kwistig overgoten met Danny’s eigen kruidenmix: humor, zelfrelativering, woordspelingen en onverwachte wendingen. Vroeg of laat – meestal vroeg – herken je jezelf en ben je helemaal mee. Of net niet, en lees je met verwondering hoe speciaal Danny wel, of net niet, is.

“Ondanks die enorme uitgaven blijven veiligheid, zorg en sociale ondersteuning voor de eigen bevolking onder druk staan,” klonk het.

Volgens Vlaams Belang gaat het niet om losse incidenten, maar om het gevolg van jarenlange politieke keuzes waarbij financiële verantwoordelijkheid en lokale draagkracht uit het oog zijn verloren. De partij benadrukt dat solidariteit volgens haar geen vrijgeleide mag zijn voor onbeperkte uitgaven en structurele overlast.

Met de actie herhaalt Vlaams Belang zijn eis om het asielcentrum in Lommel te sluiten en pleit het voor een fundamentele koerswijziging waarbij veiligheid, rechtvaardigheid en een verantwoord gebruik van publieke middelen opnieuw centraal moeten staan. (Toon Vranken)

Vanuit haar eigen professionele ervaring in de kinderopvang stelde zij dat het verdwijnen van een centrale opvang ook verlies betekent aan kansen voor kinderen. Die konden vroeger makkelijker deelnemen aan activiteiten in het centrum, zoals in het Burgemeesterspark, en aan evenementen als Beeldig Lommel, de Buitenspeeldag of het Wereldfeest.

Verder haalde Alosya het BOA-decreet aan, dat inzet op een geïntegreerd aanbod van opvang en vrije tijd. Ze stelde vast dat er in de meerjarenplannen weinig concrete invulling is voor kinderen jonger dan drie jaar. Tot slot suggereerde ze om ook bestaande infrastructuur te onderzoeken, zoals Hangaar 3920 (het jeugdhuis), dat overdag mogelijk ruimte zou kunnen bieden voor opvang.

Burgemeester Bob Nijs nam het woord voor de meerderheid, vermits bevoegd schepen Katrien Cools wegens familiale omstandigheden het begin van de gemeenteraad niet kon bijwonen. Hij benadrukte dat het niet de bedoeling is om alle busjes af te schaffen, maar wel om te vermijden dat kinderen elke dag lange verplaatsingen moeten maken. Het vrijetijdsaanbod verdwijnt volgens hem niet, maar moet net dichter bij het kind georganiseerd worden.

Nijs gaf toe dat nog niet alle scholen formeel hebben toegezegd, maar onderstreepte dat de gesprekken daarover nog volop lopen. De ambitie is om in elke wijk een opvanginitiatief te voorzien, niet noodzakelijk in een schoolgebouw, maar eventueel ook in andere infrastructuur.

Wat de suggestie van Hangaar 3920 betreft, stelde de burgemeester dat dit op het eerste gezicht moeilijk lijkt gezien de aanwezigheid van andere diensten zoals OverKop, Arktos en het JAC, maar hij sloot verder onderzoek niet uit. “We hebben een keuze gemaakt”, klonk het, “namelijk niet voor centrale, maar voor decentrale kinderopvang.” 

Daarvoor voorziet het stadsbestuur een budget van 6 miljoen euro over zes jaar. Dat geld zal ingezet worden om de werking uit te bouwen en te garanderen, onder meer door gebruik te maken van schoolgebouwen die na de schooluren vaak leegstaan. Extra investeringen in de inrichting van die lokalen zijn volgens Nijs onvermijdelijk, maar noodzakelijk.

Aangezien kinderopvang tot haar bevoegdheden behoort, gaf ook schepen Katrien Cools bijkomende toelichting. Zij vervoegde de gemeenteraad iets later wegens familiale omstandigheden.

Cools nuanceerde de bezorgdheden rond het busvervoer. Het huidige systeem omvat volgens haar slechts een tiental ritten per week en is weinig efficiënt. Binnen het BOA-kader is het net de bedoeling dat vrijetijdsactiviteiten naar de kinderen toekomen, bijvoorbeeld op of nabij de school, in plaats van kinderen telkens te vervoeren naar externe locaties. 

Wat de opvang van kinderen jonger dan drie jaar betreft, maakte zij een duidelijke afbakening. Die doelgroep valt buiten het BOA-decreet, dat geldt voor kinderen van 2,5 tot 12 jaar. Baby- en peuteropvang behoort tot een ander beleidsdomein en BOA-middelen mogen daar wettelijk niet voor gebruikt worden.

De schepen benadrukte dat er geen sprake is van afbouw. Alle scholen organiseren vandaag al opvang binnen de schooluren. Met de decentrale aanpak wil de stad die bestaande werking net versterken en professionaliseren. Scholen die tevreden zijn met de huidige organisatie, kunnen die behouden. Tegelijk wil de stad intensief samenwerken met scholen die kansen zien om hun opvang verder uit te bouwen.

In een korte repliek wees Alosya Vandenberk erop dat ze benieuwd blijft hoe het systeem in de praktijk zal uitwerken. Ze haalde concrete gezinssituaties aan, zoals grootouders of samengestelde gezinnen die vandaag meerdere kinderen vanuit één centrale opvang ophalen. In een decentrale organisatie zouden zij mogelijk op verschillende locaties moeten zijn, wat volgens haar niet altijd evident is.

Het stadsbestuur gaf aan dat het dossier verder besproken zal worden in de commissies en dat men openstaat voor bijsturingen waar nodig. De keuze voor decentrale kinderopvang is gemaakt, maar de uitwerking ervan blijft volgens de meerderheid een gezamenlijk traject.

Wie een gift doet, moet voortaan verplicht de mededeling “GIFT” gebruiken bij de overschrijving op het rekeningnummer BE20 7340 6641 0956. 

Andere vermeldingen zoals “sponsoring”, of helemaal geen mededeling, geven geen recht meer op een fiscaal attest, ook niet wanneer het geschonken bedrag 40 euro of meer bedraagt.

Voor giften vanaf 1 januari 2024 is het Rode Kruis wettelijk verplicht om ook het rijksregisternummer (nationaal nummer) van de schenker door te geven aan de belastingdienst.

Dankzij dit nummer kan de fiscus het belastingvoordeel correct toewijzen en vooraf invullen in de belastingaangifte via Tax-on-web. Omdat bankafschriften geen adressen meer vermelden, is deze stap noodzakelijk om een fiscaal attest te kunnen opmaken.

Schenkers kunnen hun rijksregisternummer eenvoudig registreren via www.rodekruis.be/mijnrrn. Om privacyredenen worden de reeds gekende gegevens daar gedeeltelijk weergegeven met sterretjes (*), maar ze kunnen indien nodig aangepast worden.

Alle giften die ten laatste op 31 december 2025 op de rekening van Rode Kruis Lommel toekomen, geven recht op een fiscaal attest. Deze attesten worden medio maart of april 2026 bezorgd.

Rode Kruis Lommel bedankt alle inwoners voor hun vertrouwen en solidariteit. Elke gift, groot of klein, helpt om ook in de toekomst mensen in Lommel snel en deskundig te blijven helpen.

“Lommel telt momenteel ongeveer 800 sociale woningen, goed voor slechts 5,2% van het totale woningaanbod. Dat ligt ver onder de doelstelling van 9%,” klonk het. “Vijftig sociale woningen op zes jaar tijd is dan ook mager.” 

Volgens Samen Vooruit ontbreekt het in het meerjarenplan niet alleen aan duidelijke budgetten, maar ook aan concrete projecten om die ambitie waar te maken. Ook op het vlak van renovatie van het bestaande, vaak verouderde woningbestand ziet de fractie tekortkomingen. 

“Er zijn geen extra investeringen in isolatie of renovatiepremies, terwijl net dat cruciaal is om woningen energiezuiniger te maken,” stelde De Ruysscher. “En daarom is mijn ontgoocheling groot dat er niet veel sterker wordt ingezet op zowel de bouw van sociale woningen, als op de renovatie van het bestaande woningaanbod. Vijftig kan een begin zijn, maar op zes jaar mag dat geen eindpunt zijn”, zo besloot Katrien. 

De burgemeester nuanceerde die kritiek en benadrukte dat de budgetten voor sociale woningbouw via Wonen in Limburg lopen, de stad faciliteert alleen maar. “Onze bindende sociale objectieven leggen ons op om deze legislatuur 33 sociale woningen te realiseren. Wij leggen de lat bewust hoger en streven naar 50,” zei hij. “Dat is een realistische ambitie, die we samen met Wonen in Limburg concreet uitwerken. Lommel beschikt bovendien over gronden die daarvoor al grotendeels zijn aangeduid.” Hij verwees ook naar eerdere initiatieven, zoals de collectieve wijkrenovatie op Lommel Barrier, en benadrukte dat bestaande renovatiesubsidies voor dak-, vloer- en zolderisolatie behouden blijven. 

Schepen Joris Mertens wees daarnaast op het wegvallen van Vlaamse LEKP-middelen*, waardoor lokale besturen extra onder druk komen te staan. “Het woonbeleid is breder dan enkel sociale huisvesting. Via leegstandsbeheer activeren we bijkomende woningen, en via het woonloket blijven we inwoners begeleiden met premies en leningen zoals Mijn VerbouwPremie en Mijn VerbouwLening,” klonk het. “Dat zit niet in investeringsbudgetten, maar in exploitatie, en loopt vandaag goed.” Ook collectieve wijkrenovatie blijft volgens het bestuur op de agenda staan, al wordt daarvoor opnieuw gehoopt op ondersteuning vanuit Vlaanderen.